Shelley is van kinds af aan al te vinden bij de buurtbewoners op leeftijd in de straat. Een praatje maken, een boodschap doen: Shelley voelt zich nauw verbonden met de ouderen in haar buurt. Als Shelley op een dag een buurman op de grond aantreft na een lelijke val, schakelt ze de zorgdiensten en de familie in. Het is het eerste contact met de zorg en een passie die niet meer zal verdwijnen. Ook tijdens haar middelbare schooltijd komt Shelley nog steeds bij mensen thuis en helpt als huishoudelijk hulp. Dit resulteert in een hechte vriendschap met een ouder echtpaar waar ze 10 jaar lang elk weekend mee zou gaan wandelen. Tijdens haar zorgopleiding woont zij langere tijd bij haar hulpbehoevende oma waar ze intensief voor zorgt. Na het afronden van haar SPH gaat Shelley aan de slag als uitzendkracht in de gehandicaptenzorg. Hier doet ze ervaring op met uiteenlopende doelgroepen om uiteindelijk vast aan het werk te gaan op een logeergroep. De zorg is haar leven, maar Shelley ambieert meer. Om haar brede interesses te verkennen, gaat Shelley aan het werk op kantoor bij een uitzendbureau in de jeugd- en gehandicaptenzorg. Hier leert ze alles over het reilen en zeilen van een uitzendbureau. Na het succesvol opzetten van andere branches binnen een ander bureau, merkt Shelley dat de afstand tot de zorg voor haar te groot is geworden. Ze kiest ervoor om bij een oudereninstelling aan het werk te gaan en haar kennis als intercedent in te zetten op het flexbureau van de instelling. Ze krijgt te maken met het flexibele zorgpersoneel in de ouderenzorg en ziet hoe er een groot tekort is aan kwalitatief goed personeel. Haar liefde voor ouderen en sterke drang tot ondernemen, brengen haar op een zoektocht naar een manier om haar ideeën vorm te geven. Ze komt in contact met Taoufik en raken aan de praat over hun gemeenschappelijke wens.